C’est dur dur d’être bébé

maandag 10 december 2007 in groeten uit lewisiana

Haal uw feestneus, partyhoedje en papieren roltoetertje boven lieve lezer, want Lewisiana bestaat vandaag precies twee jaar! (Ja dat is inderdaad gemakkelijk vol te houden als ge eens om de week iets post, ik zou dat ook denken, maar de cijfers – 365 x 2 / 433 posts – zeggen dat hier om de 1,7 dag iets nieuws te lezen valt, en nu gij.)

Op 10 december 2005 werd te Lewisiana de aftrap gegeven met een woord vooraf in een beschamende schrijfstijl die ontegensprekelijk gepaard ging met een identiteitscrisis waarin zowel de grote Louis Paul Boon als de kleine Vitalski hun plaats leken op te eisen. Gelukkig heeft geen van beiden het gehaald.

Ik heb succes gekend, ik heb ellende gekend. Ik heb weblogs zien komen, weblogs zien gaan en me al die tijd afgevraagd waarom ik er eigenlijk zelf één heb (en me godzijdank toch niet gedraag als een doorsnee blogger met een dagelijkse blogpost) en meer nog: waarom u dat hier eigenlijk allemaal komt lezen. Voor de gortige details uit mijn privéleven kan het niet zijn, want die hou ik angstvallig verborgen (Dat is naar het schijnt niet goed voor het evenwicht mijner identiteiten, het zij zo). Als u het antwoord kent, u weet de comments zijn, kwestie dat ik daar eventueel nog iets van opsteek voor de toekomst … wie weet … maar eerst:

*plop*

Hipipip en santé en bedankt voor het langskomen, al die tijd!

(En nu ga ik wat op een ander commentaar spuien, in de hoop dat u mij proficiat komt wensen – zo blogger ben ik dan weer wel, maar ge moet uw lezerspubliek toch ook een beetje soigneren niwaar.)